ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ

Η γιαγιά μου ήταν αναλφάβητη, δεν είχε δηλαδή την ικανότητα ανάγνωσης ή γραφής, ούτε την ικανότητα υπολογισμού των πλέον στοιχειωδών πράξεων αριθμητικής, όπως αυτών της πρόσθεσης και της αφαίρεσης (εκτός αν αυτές μπορούσαν να αρκεστούν στα δέκα δάχτυλα). Αυτή η αδυναμία της, δεν την έκανε ένα χειρότερο άνθρωπο. Οπωσδήποτε όμως περιόρισε σημαντικά της προοπτικές και τις ανέσεις στη ζωή της και, ίσως το πιο σημαντικό, της επέβαλε μια δια βίου εξάρτηση από τους “γραμματιζούμενους”. Φανταστείτε ότι περιμένετε μόνος στη στάση, από όπου περνούν δύο λεωφορειακές γραμμές... Ποιο λεωφορείο θα σταματήσετε για να σας πάει στον προορισμό σας;

Με την πάροδο των χρόνων μπόρεσε όμως να μάθει να “διαβάζει” εμπειρικά την ώρα παρατηρώντας τη θέση των δεικτών ενός αναλογικού ρολογίου τοίχου, Αυτό όμως που δε μπόρεσε ποτέ να μάθει, ήταν να διαβάζει την ώρα από ένα ρολόι με ψηφιακές ενδείξεις (της γνωστής δημοφιλούς κατηγορίας ραδιόφωνο-ρολόι-ξυπνητήρι). Πολύ απλά, οι μυστηριώδεις ενδείξεις δεν της “έλεγαν” τίποτα. Η αιτία δεν ήταν τόσο η αδυναμία ανάγνωσης των συμβόλων, άλλωστε ένα ρολόι ψηφιακών ενδείξεων δε χρησιμοποιεί περισσότερα από 10 σύμβολα (0-9) για να αναπαραστήσει την ώρα. Η αιτία ήταν η θεμελιώδης αδυναμία κατανόησης της λειτουργίας των συμβόλων. Ο αναλφαβητισμός δεν της επέτρεψε να κατανοήσει τη λογική με την οποία γίνεται η ψηφιακή μέτρηση της ώρας, με άλλα λόγια, να αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ “πέντε παρά τέταρτο” και “16:45”.

Τώρα που γράφω αυτές τις σκέψεις, μόλις είδα στην τηλεόραση τη νέα διαφήμιση με θέμα “email από το κινητό το 2000” (από την πολύ πετυχημένη σειρά διαφημίσεων της εταιρείας Γερμανός, οι περισσότερες από τις οποίες με έχουν κάνει να γελάσω πολύ). Μόλις αντιλήφθηκα πως η μητέρα μου είναι αναλφάβητη. Και ξέρετε κάτι; Αναρωτιέμαι πως θα αποφύγω να γίνω και εγώ αναλφάβητος σύντομα...